Tagi:
- torfowiska, torfowiska wysokie, torfowiska w polsce, torfowiska niskie, bagna i torfowiska, torfowiska przejściowe
Przed wiekami w Europie bezleśne były tylko torfowiska niskie i wysokie, tarasy zalewowe i doliny rzek, ściany skalne, wysokie góry i wybrzeża morskie. Wszystkie te środowiska, jak wyspy wyłaniające się z morza lasu, miały swój ptasi świat. Najmniej gatunków występowało na torfowiskach wysokich, ponieważ tu gruba warstwa torfu znajdująca się pod poduszką mchów torfowców broniła dostępu do wody. Dlatego rośliny bagienne skazane są wyłącznie na opady deszczu, zawierające niewiele soli mineralnych. Tylko pył dostarczał niewielkich ilości związków mineralnych, W efekcie torfowiska wysokie porasta bardzo uboga roślinność. Na tej skromnej bazie rozwinęła się odpowiednio skromna piramida życia: mato owadów, a więc i mało ptaków. Zamieszkują tu świergotek łąkowy i cietrzew, zaglądają przypadkowi przybysze z wilgotniejszych biotopów.
Zupełnie inaczej wygląda sytuacja na torfowiskach niskich, na przykład na terenach zalewanych przez rzeki i morza, przy ujściach rzek lub na zarastających rozlewiskach. Tu wszystko występuje w obfitości i przyczynia się do rozwoju życia: światło, powietrze, woda i rozpuszczone w wodzie niezbędne sole mineralne. Rozrasta się więc nieprzenikniony pas trzcin i oczeretów, rozpościerają się kępy turzyc, kwitną różnorodne w formie i barwie kwiaty, żyją tu najróżniejsze owady i wiele, wiele ptaków.