Środowisko przyrodnicze Europy: tajga, syberyjska tajga



Przez środkową Szwecję biegnie północna granica występowania licznych gatunków ptaków, na przykład puszczyka, siniaka, słowika szarego, kosa, zaganiacza, kuropatwy, sowy uszatej, dzięcioła zielonego, raniuszka i wielu innych. Z kolei dla innych gatunków ptaków tereny te stanowią południową granicę ich występowania. Na północ od tych szerokości geograficznych lęgną się m.in. jer, czeczotka, łuskowiec i sowa jarzębata. Ta umowna granica jest też południową granicą tajgi - północnego pasa borów iglastych, który jak wiecznie zielona wstęga otacza biegun północny, obejmując Eurazję i Amerykę Północną. Sosny, świerki, jodły i modrzewie nie tworzą z tajgi gęstej, pierwotnej puszczy, iecz rosną luźno i dają miejsce bujnie rozwijającej się warstwie krzewów, które późnym latem obsypane są jagodami. Gdy nagle wtargnie północna zima, jagody zamarzają, stanowiąc zimowe pożywienie dla ptaków tajgi. Ptaki zajmują tam ogromne rewiry, zdarza się więc, iż nie ujrzy się orzez cały dzień żadnego ptaka.


Tagi:

Szukaj

Reklama



Reklama