Sowa błotna , Asio flammeus

Asio flammeus

Sowa błotna

      Gnieździ się nieregularnie i skrajnie nielicznie (30-40 stanowisk), głównie na północnym wschodzie i w centrum Polski. Wykazuje oznaki regresu. Chroniona.

       Pochodzenie i systematyka. Znajdowana w czwartorzędowych materiałach kopalnych na licznych stanowiskach m.in. w Europie Środkowej. W Polsce jej szczątki kostne odkryto w warstwach plejstoceńskich w jaskini Mamutowej i Koziarni k. Ojcowa. Gatunek politypowy; populacja jest w dużej mierze jednorodna morfologicznie.
      Rozmieszczenie.



W Polsce skrajnie nieliczna. W latach pięćdziesiątych XX w. jej lęgi znajdowano nad jez. Drużno, rzeczką Leśną w Puszczy Białowieskiej. Prawdopodobnie gnieździła się też wtedy w Puszczy Kampinoskiej, a w 1964 r. pod Pruszkowem. Na Pomorzu jedna lub dwie pary gnieździły się koło jez. Świdwie pod Szczecinem, jedna para k. Bonina nad jez. Lubiatowo pod Koszalinem a dwa gniazda z pisklętami znaleziono w Ińskim Parku Krajobrazowym: koło wsi Ciemnik i w leśnictwie Storkowo. Na Bielawskich Błotach k. Wladystawowa znaleziono pisklę. 
      Zmiany siedliskowe. Dokładnie niezbadane. Naturalne siedliska bagienne w różnych regionach kraju podlegają przeobrażeniom antropogenicznym, zwłaszcza osuszaniu. Na liczebność krajowej populacji znaczny wpływ może mieć utrata potencjalnych biotopów lęgowych, dość częste przekształcanie użytków zielonych w grunty orne i zagospodarowywanie wilgotnych użytków.
      Wielkość populacji wolno żyjącej. Bliżej nieznany. Według ostrożnych szacunków w Polsce w lalach 1970-85 mogło się gnieździć od kilkunastu do 30 par. W latach zaś licznego występowania norników liczebność populacji może wzrosnąć do ok. 40 par lęgowych.
      Kierunek i prognoza zmian populacji. Trudno jednoznacznie określić.



Przyczyny wymierania. Bliżej nie wyjaśnione. Jako gatunek inwazyjny podlega dużym fluktuacjom liczebności skorelowanym z masowymi pojawami norników. Nie wykluczone, ze najpoważniejsze straty gatunek ponosi poza granicami Polski. Istotne zagrożenie może stanowić utrata potencjalnych biotopów lęgowych na skutek odwodnienia, melioracji, intensyfikacji rolnictwa i regulacji rzek. Ponadto w Polsce notowano przypadki zabijania wysiadujących ptaków w czasie sianokosów. Pisklęta mogą być zjadane przez bociana białego, a także lisy, szczury, krukowate, dziki,  ptaki drapieżne  i puchacze Bubo bubo. W pierwszej połowie XX w. dość często strzelano do tych sów zarówno na lęgowiskach Jak i podczas przelotów.
Stosowane sposoby ochrony. Podlega ochronie gatunkowej. Ponadto pewna, nieznana dokładnie część populacji gnieździ się lub przebywa czasowo w rezerwatach przyrody, jak np. Czerwone Bagno, Jezioro Swidwie i Jezioro Łuknajno. Objęta Konwencją Berneńską  i Ramsarską.
Aktualne rozmieszczenie stanowisk lęgowych i liczebność krajowej populacji są stosunkowo słabo zbadane, stąd prezentowane materiały zawierają na pewno sporo luk. Dla dobrej kontroli gatunku niezbędne są inwentaryzacje typu monitoringowego prowadzone w czasie 3-5 lat na terenie całego kraju. 2) Stan liczebny sowy błotnej w Europie Środkowej szacowany jest na 70-800 par.




Tagi:

  • Sowa błotna , Asio flammeus , ptak, ochrona, ptakiw Polsce, zagrożenia, gniazdowanie, lęgowiska, siedliska

    Szukaj

    Reklama

    

    Reklama